علت پرحرفی کودکان؛ چگونه باید رفتار کنیم؟

بچه های سخنگو واقعا زیبا و فوق العاده هستند، اما آیا تا به حال یک روز کامل را با کودکی گذرانده اید که همیشه صحبت می کند؟ فرض کنید کودک نوپایی دارید که صدها بار در روز می گوید “مامان” و از شما می خواهد که به هر جمله او پاسخ دهید. اگر به صحبت های والدین با فرزندان خردسال گوش دهید، به احتمال زیاد از این که فرزندشان بیش از حد صحبت می کند شکایت می کنند. در این مقاله در مورد دلیل پرحرفی در کودکان صحبت می کنیم. با ما بمان.

نشانه کودکان پرحرف چیست؟

کودکان با حرف زدن مداوم، صبر و مقاومت والدین را محک می زنند. هر مرحله از رشد کودک چالش های خاص خود را دارد. در مرحله ای که کودک یاد می گیرد با کلمات مختلف جملات معنی دار بسازد، به تدریج حجم صحبت افزایش می یابد. صحبت کردن و سوال پرسیدن روش هایی است که کودک برای شناخت بیشتر پیرامون خود و شناخت دنیای اطراف خود از آنها استفاده می کند.

اگرچه گاهی این صحبت های مداوم کودک بسیار آزاردهنده است و می توانید با عنوان «چگونه کودک را کمتر حرف بزنیم؟» به دنبال راه هایی برای ساکت کردن آن باشید. به دنبال راه حل باشید، باید بدانید که این وضعیت موقتی است. با رشد کودک و افزایش درک او از محیط، کمتر صحبت می کند. صبور باشید و بدون عصبانی شدن فرزندتان را با دنیای اطرافش آشنا کنید.

علت پرحرفی کودکان چیست؟

1-اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)

گاهی دلیل روانشناسی پرحرفی کودک برخی اختلالات رفتاری است. به طور معمول، کودکان مبتلا به اضطراب، اختلال کم توجهی بیش فعالی و سایر اختلالات رفتاری تمایل بیشتری به صحبت کردن دارند. اگر پرحرفی کودکان نشانه تکانشگری و ابتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی باشد، کودک بدون توجه به محیط و افراد اطراف خود مدام صحبت می کند و مدام حرف دیگران را قطع می کند.

2. اضطراب

اگر کودک در حین صحبت مدام استرس دارد، دلیل پرحرفی، بی قراری درونی اوست. اگرچه اضطراب کودک معمولاً با رفتارهایی مانند کمرویی یا گوشه گیری همراه است، اما گاهی اوقات کودکان خردسال با صحبت کردن اضطراب خود را نشان می دهند.

3. هوش بالا

حرف زدن زیاد کودک همیشه نشان دهنده اختلالات رفتاری مختلف نیست و گاهی می تواند نشانه ای از توانایی های کلامی استثنایی او باشد که در کودکان تیزهوش رایج است. یافتن راه‌های دیگری برای ابراز وجود و ارتباط فرزندتان با دیگران می‌تواند وابستگی او به صحبت کردن با شما را تا حد زیادی کاهش دهد.

4. اوتیسم

اگر صحبت های بی وقفه کودک با مشکلات اجتماعی دیگری مانند تماس چشمی ضعیف، تثبیت بیش از حد روی یک موضوع یا مشکل در برقراری ارتباط با دیگران همراه باشد، ممکن است نشانه اختلال طیف اوتیسم باشد. اگر نگران این هستید که فرزندتان زیاد حرف بزند، بهتر است با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید.

راهکارهایی برای مقابله با پرحرفی کودکان

دلیل پرحرفی بچه ها هرچه که باشد، گاهی والدین واقعاً از این همه پرسش و پاسخ خسته می شوند. اگر اکنون در این شرایط هستید و وسوسه شده اید که به کودک بگویید «ساکت کن»، باید بدانید که این راه حل مؤثری نیست. ممکن است فعلاً کودک را ساکت کند، اما تأثیر مثبت و ماندگاری بر او ندارد.

1. تعیین کنید که کدام تماس ها باید پاسخ داده شوند

تمام حرف های کودک متوجه شما نمی شود و گاهی در حین بازی فقط با خودش صحبت می کند و واقعاً نیازی به پاسخ والدین ندارد. به کلماتی که کودک می‌گوید و سؤالاتی که می‌پرسد با مهربانی پاسخ دهید، اما او را از صحبت کردن با خودش یا اسباب‌بازی‌هایش منع نکنید و بگذارید خودش بازی کردن را یاد بگیرد. مثلاً اگر بگوید: «می‌خواهم با رنگ‌های آبی، قرمز و بنفش نقاشی کنم»، این جمله نیازی به پاسخ یا واکنش شما ندارد. اما اگر بگوید مامان این نقاشی رو ببین خوب کشیدم یعنی باید به تصویری که خلق کرده دقت کنی و نظر مهربونی بدی.

2. یک مرز تعیین کنید

با زبانی ساده و قابل فهم به کودک توضیح دهید که در طول روز کارهای دیگری برای انجام دادن دارید و بازی با او را در فهرست کارهای خود قرار دهید. زمانی را در طول روز به نشستن با کودک، بازی و صحبت با او اختصاص دهید. در این زمان هیچ کار متفرقه دیگری انجام ندهید و تمام حواس خود را معطوف بازی با آن کنید. با این کار نیاز کودک به بودن در کنار شما برطرف می شود و زمانی که مشغول کارهای دیگر هستید مدام به دنبال شما نخواهد بود. وقتی زمان خاصی از روز را برای گذراندن وقت با کودک خود در نظر می گیرید، او به تدریج یاد می گیرد که زمان بازی و صحبت با شما فرا رسیده است.

3. مراقب لحن خود باشید

هرگز کلمات خود را با لحن تند یا جملات منفی به کودک نگویید. شنیدن جملاتی مانند “تو هرگز از حرف زدن دست نمی کشی!” این امر منجر به شکل گیری یک خودانگاره منفی در ذهن کودک می شود و باعث می شود که او احساس ناراحتی کند. به جای اینکه با لحن تند صحبت کنید، به فرزندتان بگویید: «من عاشق گوش دادن به تو هستم، اما کارهای دیگری هم برای انجام دادن دارم. وقتی کارم تمام شد صحبت می کنیم. باشه عزیزم؟» این لحن گفتار باعث می شود کودک بفهمد که شما همیشه او را دوست دارید و فقط تعهدات دیگری دارید که نمی توانید همیشه با او باشید.

چگونه خودتنظیمی و کنترل تکانه را به کودک آموزش دهیم؟

هیچ کودکی با مهارت های متفاوت متولد نمی شود. ما والدین مهارت های مختلفی را به آنها آموزش می دهیم. همه کودکان برای تقویت مهارت های خودتنظیمی و کنترل تکانه نیاز به الگو و تمرین مکرر دارند. دلیل پرحرفی کودکان هرچه که باشد، باید خودتنظیمی را به شیوه ای سرگرم کننده به کودک خود آموزش دهید.

1. از روز خود زمانی را برای تمرین سکوت اختصاص دهید

باید به تدریج تحمل کودک خود را در برابر سکوت افزایش دهید. به کودک بگویید: “بیایید برای چند دقیقه چیزی نگوییم و یک کار سرگرم کننده انجام دهیم، مانند نقاشی یا بازی با لگوها.” ابتدا او را همراهی کنید و به تدریج اجازه دهید او به تنهایی بازی کند. اسباب بازی های متنوعی را در اختیار او قرار دهید تا انگیزه او برای بازی افزایش یابد و از زیاده روی در صحبت کردن بکاهید.

2. خودکنترلی را با کودک خود تمرین کنید

با تمرین و بازی به کودک بیاموزید که باید همیشه با دقت به حرف های شما گوش دهد. کتاب‌های مرتبط با این موضوع را برای او بخوانید و به او بگویید که وقتی دیگران به زبان شخصیت‌های داستان صحبت می‌کنند گوش دادن چقدر مهم است. حتی می توانید خودتان داستان جالبی بسازید و با ممنوعیت شخصیت های پرحرف داستان، به طور غیرمستقیم به کودک بیاموزید که زیاد حرف زدن چیز خوشایندی نیست.

آخرین کلمه

در این مقاله درباره علت پرحرفی کودکان و راه های مقابله با آن صحبت کردیم. در بیشتر مواقع، زیاد حرف زدن کودک بسیار طبیعی و بخشی از مراحل رشد اوست. با رشد کودک، سرعت تکلم کاهش می یابد. البته طبیعی است که از پرحرفی فرزندتان ناامید شوید، پس احساس گناه نکنید، صبور باشید و از راه حل های ارائه شده در این مقاله استفاده کنید.

به نظر شما دلیل زیاد حرف زدن کودکان چیست؟ آیا شما هم با این چالش روبرو شده اید؟ چه راهکارهایی برای مقابله با کودکان پرحرف دارید؟ لطفا نظرات و تجربیات ارزشمند خود را با ما و کاربران عزیز به اشتراک بگذارید.